Juan chiński (CNY)

Juan to narodowa waluta Chińskiej Republiki Ludowej, którą oficjalnie nazywa się renminbi. Kurs chińskiej waluty należy do najbardziej stabilnych na świecie, choć zdaniem ekonomistów piętrzące się problemy Państwa Środka nie wpłyną korzystnie na jej wartość w najbliższych miesiącach.

Kurs juana chińskiego na żywo

Poniżej prezentujemy Państwu kurs juana chińskiego na żywo na wykresie. Wykres jest dostępny on-line, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu.

Juan chiński z bliska

Juan (lub renminbi) jest walutą chińską od 1949 roku i został wyemitowany po raz pierwszy na krótko przed triumfem rewolucjonistów w chińskiej wojnie domowej. Renminbi, oznaczający w Państwie Środka słowo „waluta ludowa” jest formalną nazwą samej waluty Chin. Natomiast słowo „juan” w języku chińskim oznacza po prostu pieniądz i jest nazwą jednostką waluty Chińskiej Republiki Ludowej. Walutę Chin na międzynarodowych rynkach finansowych (wg. ISO 4217) określa się oficjalnie trzyliterowym kodem „CNY”. W kantorze często spotyka się skrót CNH oznaczający juana chińskiego, którego można zakupić poza granicami Chin.

Słowo „yuan” pochodzi z czasów dynastii Qing. To określenie dosłownie przekłada się na „okrągły przedmiot” lub „okrągłą monetę”. Jeden juan dzieli się na jiao i fen. W codziennym języku mandaryńskim nie używa się nazw renminbi ani juan, gdy mówi się o pieniądzach. Określa się tę walutą słowem „kuai”, czyli słowem oznaczającym „kawałek kruszcu”. Juana chińskiego, ze względu na swój wygląd i kolorystykę, potocznie nazywa się – „czerwony”, dla porównania mianem „zielony” określa się dolara amerykańskiego.

Historia juana chińskiego

Chiny to naród o wielowiekowej historii. Dzieje chińskiej waluty są równie wyjątkowe długie – sięgają prawie trzech tysięcy lat. Najstarsze metalowe monety, odnalezione na obszarze Chin zostały wybite około 900 roku przed naszą erą. Już w 210 r. p.n.e. używano waluty podobnej do tej, która funkcjonuje dzisiaj. Pierwotnie pieniądze Chin były wykonane z muszli morskich i stanowiły powszechny przedmiot wymiany. Później powstały monety z brązu, a rozwój handlu doprowadził do pojawienia się kilku innych wzorów środków płatniczych, takich jak jedwab, noże, porcelana, muszle wyrzeźbione w brązie i okrągłe kawałki kruszcu. Były one wynikiem szybkiego rozwoju, jaki przeżywała gospodarka rynkowa Chin.

Pierwsze banknoty zostały wprowadzone za panowania dynastii Yuan (1271–1368). Nie miały one pokrycia w kruszcach a wprowadzenie ich zakończyło się potężną inflacją. Dynastia mandżurska Qing zezwoliła na równoległy obieg sztabek srebra oraz miedzianych monet. W 1889 roku został wprowadzony juan o wartości równej meksykańskiemu paso. Dopiero w 1903 r. cesarski rząd zaczął emitować pierwsze monety w systemie juana, który zastąpiły wcześniejsze monety miedziane oraz srebrne sztabki. Okres republikański po 1914 roku, wewnętrznych walk komunistów z lokalnymi watażkami oraz długiej wojny z Japończykami, zaowocował wprowadzeniem srebrnego dolara. Wiele prowincji stosowało jednak lokalne pieniądze. Panował w tym względzie monetarny chaos. Partia komunistyczna ogłosiła utworzenie ludowego pieniądza (renminbi) jeszcze przed ostatecznym rozbiciem sił Kuomintangu. Po całkowitym przejęciu władzy w kraju, komuniści ustanowili tzw. pierwszego juana jako jedyną walutę Chin.

Juan chiński – warto wiedzieć

Juan chiński używa się na całym terenie Chin, za wyjątkiem dwóch obszarów administracyjnych. Dotyczy to Hongkongu, gdzie obowiązuje dolar hongkoński oraz Makau, w którym oficjalną walutą jest peteca. Juan stanowi środek płatniczy także w innych krajach, takich jak: Kambodża, Mjanma, Nepal czy Zimbabwe. Chińska waluta posiada dwa odrębne rynki: wewnętrzny dla swoich rezydentów oraz zewnętrzny. Na rynku wewnętrznym obowiązującą walutą jest tzw. onshore renminbi, z kolei na drugim (zagranicznym) offshore renminbi. Wraz ze wzrostem gospodarczego znaczenia Chin, zmienia się także pozycja krajowej waluty. Juan chiński nie jest już postrzegany jako egzotyczny środek płatniczy, lecz ciągle zwiększa swój udział w obrotach międzynarodowego rynku walutowego.

Za politykę pieniężną Chińskiej Republiki Ludowej odpowiada Ludowy Bank Chin (The People’s Bank of China). Instytucja odpowiedzialna jest za emisję juana oraz za zarządzanie rezerwami złota i rezerwami walutowymi.

Banknoty i monety chińskiego juana

Podstawową jednostką waluty ChRL jest juan, który w języku chińskim reprezentuje symbol „元”. Juan dzieli się na 10 chińskich jiǎo „角”. Natomiast Jiǎo dzieli się na 10 fēn „分”. Obecnie w obiegu znajdują się banknoty o nominałach 1, 2 i 5 jiǎo oraz 1, 2, 5, 10, 20, 50 i 100 juanów. W przypadku monet używa się nominałów 1, 2 i 5 fenów, 1 i 5 jiǎo oraz 1 juan. Banknoty juana zawierają wizerunki niektórych komunistycznych przywódców Chin, zarówno dawnych, jak i obecnych, w tym Mao Zedonga. Generalnie na wyższych nominałach banknotów pojawiają się osobistości związane z polityką, a na niższych – ludzie w tradycyjnych chińskich strojach.

Kurs juana a gospodarka Chin

Kurs juana chińskiego uznaje się za jeden z najbardziej stabilnych na świecie. Wpływa na to przede wszystkim gospodarka Chin, które są światową potęgą przemysłową. Ten ciągle rozwijający się kraj dostarcza materiały i gotowe produkty do większości państw świata. Śmiało można stwierdzić, iż wiele krajów jest całkowicie uzależnionych od chińskiego eksportu. Chiny mają udział w prawie 30% światowej produkcji. Najpopularniejszymi produktami eksportowymi tego kraju są: komputery, części maszyn, sprzęt łączności, telefony i urządzenia elektroniczne.

Chiny, jako współczesne supermocarstwo przemysłowe, zatrudniają miliony obywateli w branży produkcyjnej i wytwórczej. Państwo Środka przoduje w rozwoju technologicznym. Ponadto Chiny otwierają wiele miejsc pracy dla imigrantów z biedniejszych zakątków świata. Kraj ten znajdują się również w światowej czołówce w dziedzinie edukacji, mediów, inżynierii oraz branży turystycznej.

Polityka monetarna Chin

Podstawą chińskiej polityki pieniężnej jest zarządzanie kursem juana chińskiego w taki sposób, aby zapewnić Państwu Środka maksymalne korzyści wynikające z eksportu. Chiński pieniądz nie ma ustalonego płynnego kursu walutowego, który powiązany byłby z mechanizmami rynkowymi, jak ma to miejsce w większości rozwiniętych gospodarek. Kurs juana chińskiego jest natomiast silnie skorelowany z dolarem amerykańskim. Przez ostatnie lata Chiny zwiększają konkurencyjność swojego eksportu na światowym rynku, utrzymując juana na sztucznie niskim poziomie. Kurs juana chińskiego jest kontrolowany przez Ludowy Bank Chin i każdego dnia roboczego ustalany jest kurs referencyjny waluty, który może się wahać w przedziale 2%.

Chiński juan, pomimo dość długiego okresu walki z pandemią oraz kryzysu na rynkach energetycznych, radzi sobie dość dobrze, choć ostatnie doniesienia wskazują na spowolnienie gospodarcze. Pomimo to Międzynarodowy Fundusz Walutowy podniósł rangę juana w koszyku najważniejszych walut świata. Obecnie w światowym rankingu popularności juan zajmuje czwartą pozycję, podczas gdy w październiku 2010 roku był dopiero na 35 miejscu. Niezależnie od tego skoku renminbi wciąż pozostaje daleko w tyle za amerykańskim dolarem. Mocna pozycja dolara amerykańskiego jako waluty rezerwowej wynika nie tylko z silnej gospodarki, lecz przede wszystkim z dużej płynności, związanej z utrzymywaniem przez państwa rezerw dolarowych na zakup ropy.

Obecnie w amerykańskiej walucie utrzymywanych jest około 55% światowych rezerw, w chińskich juanach natomiast zaledwie około 2,5%. Teoretycznie, jeśli Chiny znajdą dostawcę, który będzie sprzedawał im ropę w juanach, waluta chińska przesunie dolara w rocznym handlu ropą. W konsekwencji kraje będą zmuszone do zwiększenia rezerw w juanie, co może przełożyć się na zwiększenie zasięgu chińskiej gospodarki i doprowadzić do jej dominacji. Sceptycy uważają jednak ten scenariusz za mało realny, Chiny musiałyby zapewnić stabilność polityczną oraz dużą przejrzystość finansową. Ponadto analitycy podkreślają, że wzrost gospodarczy w Chinach w drugiej połowie roku będzie znacznie utrudniony z powodu piętrzących się problemów krajowej gospodarki, w tym lockdownów, słabnącego popytu na paliwa w tym kraju oraz recesji na krajowym rynku nieruchomości.

Cyfrowy juan chiński

W roku 2020 Ludowy Bank Chin wprowadził do obiegu własną kryptowalutę DCEP (ang. digital currency electronic payment), która powoli wkracza do codzienności tamtejszych mieszkańców. Jak spekuluje się, może ona osłabić dominację dolara oraz całkowicie odmienić sytuację światowego systemu finansowego. W ubiegłym roku portfele na cyfrową walutę utworzyło 140 milionów chińskich użytkowników, którzy wykonali transakcje na łączną kwotę ok. 10 mld dolarów. Cyfrowy juan staje się coraz bardziej dostępny. Oficjalnie wykorzystano go również podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w lutym 2022 roku.

Czy wiedziałeś, że…?

• Symbol reprezentujący juana chińskiego (¥) jest taki sam, jak w przypadku jena japońskiego, chociaż wymowa jest inna.
• Słowo jiǎo oznacza „róg”, a máo oznacza „włosy i pióra”.
• W Chinach równie często znajduje się ceny z symbolem ¥ poprzedzającym liczbę, jak i znakiem 元 następującym po nim. Skrót RMB również używa się, gdy symbol ¥ nie jest dostępny.